Addis it is!

En daar stond ik dan, midden in de nacht in een kamertje wat de komende 4,5 maand mijn verblijf wordt. Mijn plannen zijn regelmatig gewijzigd en tot een week voor vertrek was de vertrekdatum nog onbekend maar nu sta ik hier toch echt!

De eerste avond was er een “welkomsdiner” met alle medewerkers van MetaMeta Ethiopia. Er werd Ethiopische gekookt. Onder op het bord ligt een Injara, een soort sponsachtig, luchtig brood. Daarboven op komen verschillende sausjes, groentes en grote stukken vlees. Het was best lekker maar na dit een aantal dagen achter elkaar als lunch en avond eten te hebben gehad ben ik er al weer klaar mee. De sausje smaken bijna allemaal hetzelfde en aan de Injara zit niet zoveel smaak.

De eerste dagen heb ik niet veel van de stad kunnen zien. Ik loop vijf minuten van het Geust House naar het kantoor en als ik s’ middags klaar ben wordt het al snel weer donker. Ik zit in een rijke buiten wijk van Addis Abeba waar niet zoveel spannends te beleven is.

Zaterdag werd ik door een collega meegenomen naar een verjaardag. Eigenlijk was de verjaardag redelijk het zelfde als in Nederland. Iedereen zit in een kringetje met elkaar te praten en er is taart. Maar voor de taart aangesneden wordt krijgt iedereen natuurlijk een heerlijk bord met Injara... Voor de taart aangesneden kan worden moeten er kaarsjes en sterretjes op en nog meer kaarsjes. De jarige (een jongetje van 2) moet met iedereen en in elke mogelijke combinatie op de foto.

Zondag had ik eindelijk de kans om iets meer van de stad te zien. Vanuit het kantoor kan ik een grote kerk zien en dat was mijn eerste bestemming en ook meteen mijn oriëntatie voor de rest van mijn tocht.

Ik kwam in een armere wijk waar de huizen niet meer van beton zijn gemaakt maar van opgedroogde mest en bedekt met golfplaten. De mensen zijn heel aardig en willen je héél graag helpen. Ik vind het heel mooi dat hier christenen en islamieten naast en met elkaar leven. Het is een nogal heuvelachtig gebied met een beekje dat er door heen meandert. Als er al een brug is om deze over te steken is die van een paar takken gemaakt, in andere gevallen wordt er gebruik gemaakt van stenen en vuiligheid die in het beekje liggen. Ik kom veel spelende kinderen tegen die maar wat graag door mij op de foto gezet worden. Zo af en toe vraag ik me af of mijn richtingsgevoel me niet in de steek laat. Ik heb geen kaart bij me en de precieze route die ik gelopen heb kan ik nooit terug vinden. Als ik op hoger gelegen punten kom ga ik op zoek naar de kerk die ik gelukkig meestal vind waar ik hem ongeveer verwachte ;).

Ik begin al redelijk te wennen aan het nachtelijke concert van de stad. Te beginnen met een paar blaffende honden waarna een zingende moskee het over neemt. Dan is het even stil en krijgen de muggen de kans om zich rond mijn hoofd te verzamelen en hun spektakel ter oren te brengen. Daarna is er ergens in de nacht een moment dat alle honden van de hele stad tegelijkertijd gaan blaffen en huilen. Na een paar stille uurtjes begint de moskee te zingen en dit wekt de honden die weer vrolijk mee doen.

De eerste week is me best zwaar bevallen. Ik heb weinig slaap gehad, ik maak gewoon werkdagen van half 9 tot half 6. Ik vind mijn stage opdracht vrij lastig en mis tot nu toe de raakvlakken met civiele techniek. Maar tijdens de momenten dat ik even rond kan lopen geniet ik vol op. Als alles volgens plan gaat vlieg ik donder naar het noorden waar ik een weekje zal verblijven.