Nummer twee, Tigray
Door: Ruth van der Wijk
Blijf op de hoogte en volg Ruth
15 Maart 2016 | Ethiopië, Addis Abeba
Met een propellervliegtuigje ben ik naar het noorden gevlogen. Het gebied heet Tigray en ik vloog naar de studentenstad Mekelle. Vanuit het vliegtuig kreeg ik voor het eerst de kans om meer van het landschap te zien. Het valt nu pas op hoe droog het land is. Alles is geel, er is bijna nergens water en regelmatig zie ik kleine zandstormen. Er zijn heel veel (kale) bergen met grote valleien die soms wel uitgehakt lijken. Ik had veel vrije tijd in Mekelle dus ben ik de stad gaan verkennen.
Het centrum is erg druk met veel redelijk moderne winkels. In een zijstraat staan een aantal vrouwen hun groentes en fruit te verkopen. Ik wil een mango kopen en om mijn portemonnee te pakken stop ik mijn fotocamera in mijn broekzak. Terwijl ik erachter probeer ik komen hoeveel ik voor de mango moet betalen voel ik een hand in mijn broekzak bij mijn fototoestel... Ik pak de hand en word boos op de jongeman waar toe de hand behoord, hij loopt snel door.
Er zijn een paar marktjes en daar is het heerlijk. Ze voorkopen vooral noten, kruiden en heel veel rode uien en knoflook en dat is te ruiken! Het is er lekker druk en er lopen veel vrouwen in traditionele kleding- en haardracht. Daarnaast zorgen de golfplaten en zeilen er voor dat het er heerlijke koel is. De warmste maanden zijn begonnen en dat is te merken.
Rond 12 uur beginnen er groepjes kinderen in schooluniformen rond te lopen. Het ene uniform heeft nog meer gaten als de ander en de oorspronkelijke kleur is niet altijd meer te herkennen. Ik loop met vier meisjes een stukje mee, ze blijven “Forounji” (buitenlander), “Hello” en “How are you” zeggen en giechelen hard als ik iets terug zeg.
Onderweg kom ik veel kinderen tegen, het gedrag van de meisjes is zeker niet uitzonderlijk. De kinderen spelen vaak met stenen of met z’n tienen met een bal. Met een groepje kinderen blijf ik even voet/volleyballen en “kick the bal” spelen.
In het weekend heb ik een workshop in een stadje iets ten noorden van Mekelle. Een onderdeel van het project waar ik mee bezig ben is trainingen geven en de participatie van kwetsbare groepen bevorderen. Deze workshop was voor leden van Wordea’s, een soort grote gemeentes waarin elke stad en dorp ook nog zijn eigen bestuur heeft. De workshop was erg interessant tot dat we bij het discussie gedeelte kwamen. Dat mocht iedereen in de taal doen waar hij zich het fijnst bij voelde doen. En dat was Amhaars of Tigrays, ik hoor het verschil tussen de twee niet en እኔ ለማግኘት አይደለም ;). Samen met een paar expats, een Ethiopische collega en een professor ga ik tijdens de discussie op “fieldtrip”. Er zijn in dit gebied al veel plekken waar het project is toegepast en we gaan kijken naar de uitvoering hiervan. Naast dat het heel leerzaam is liggen de projecten buiten de dorpen en steden waardoor ik de kans krijg van het landschap te genieten. En wat is dat hier mooi!
De professor houd ervan om over zijn land te vertellen en daar maak ik graag gebruik van. Tijdens onze auto rit weet hij van elk plaatsje wel iets te vertellen, het dorpje dat “geen voedsel” heet, de moskee waar de volgers van de profeet Mohammed naartoe zijn gevlucht (volgens de hem de twee na belangrijkste plek voor moslims) en de keizer Ras Tafari Makonnen, de reïncarnatie van Jezus volgens de Rasta beweging.
Ik had een afspraak op de Mekelle University, ze nemen het hier niet zo nou met de tijd en omdat ik ruim op tijd was heb ik een uur moeten wachten… De campus ziet eruit zoals een campus eruitziet maar dan met een Ethiopisch tintje. Het gene dat mij het meeste opvalt is dat niemand een tas bij zich heeft. Er lopen een paar studenten met een paar blaadjes in hun hand maar dat is alles was ze bij zich hebben. De universiteit ligt erg hoog en als ik een achteruitgang terug neem heb ik een mooi uitzicht over de stad.
Iets wat er hier bij hoort is dat de stroom uitvalt, met name in het noorden gebeurt dit minstens een paar keer per dag. Soms een kwartiertje en dan is er niks aan de hand, ik kan bijna altijd doorgaan waar ik mee bezig was of even iets anders gaan doen. Soms ook een paar uur of zelfs een halve dag en dat is onhandiger. Addis Abeba ligt op ongeveer 2500 meter hoogte en dat is heel hoog. Als de stroom is uitgevallen moet ik de zeven verdiepingen van het kantoor gebouw oplopen naar ons kantoor en dat is opeens héél zwaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley